Grândola, Vila Morena
| «Grândola, Vila Morena» | ||
|---|---|---|
| Canción de Zeca Afonso | ||
| do Álbum Cantigas do Maio | ||
| Lanzamento | Incluída no álbum Cantigas do Maio, editado en decembro de 1971. Interpretada en público por primeira vez en 1972 en Santiago de Compostela e escollida en 1974 polo MFA para iniciar a Revolución dos Caraveis. | |
| Formato | Vinilo | |
| Gravada | 1971 | |
| Xénero musical | Canción folk. Música de intervención | |
| Lingua(s) | Portugués | |
| Duración | 3:45 | |
| Discográfica | Orfeu | |
| Produtor(es) | ||
| Escritor(es) | José Afonso | |
| Miscelanea | Revolución dos Caraveis, 1974 | |
«Grândola, Vila Morena» é unha canción composta e cantada por Zeca Afonso, escollida polo Movimento das Forças Armadas (MFA) para ser o segundo sinal para o comezo da Revolución dos caraveis. Zeca Afonso compuxo esta canción en homenaxe á Sociedade Musical Fraternidade Operária Grandolense. A canción refírese á fraternidade entre as persoas de Grândola, no Alentexo, e sería censurada polo réxime Salazarista por ser unha canción asociada ao comunismo. Ás 00:20 do día 25 de abril de 1974 a canción foi transmitida na Rádio Renascença, a emisora católica portuguesa, como sinal para confirmar as operacións da revolución. Por ese motivo quedou sempre asociada a ela, así como ó comezo da democracia en Portugal.
Historia[editar | editar a fonte]
A canción foi incluída no álbum Cantigas do Maio, editado en decembro de 1971, disco que conta cos arranxos e dirección musical de José Mário Branco. "Grândola, Vila Morena" é a quinta canción do álbum, gravado en Herouville (Francia) entre o 11 de outubro e o 4 de novembro de 1971.[1] Foi cantada por primeira vez en público o 10 de maio de 1972 na cidade de Santiago de Compostela. O 29 de marzo de 1974 foi cantada no peche dun espectáculo no Coliseu de Lisboa, e entre a asistencia estaban militares do Movimento das Forças Armadas, que escollerían a canción como un dos xestos para o arranque da Revolución dos caraveis cando se iniciou a xestación do mito. Curiosamente, para ese espectáculo a censura do réxime salazarista prohibira a interpretación de varias cancións do Zeca, entre as cales "Venham Mais Cinco", "Menina dos Olhos Tristes", "A Morte Saiu à Rua" e "Gastão Era Perfeito".
Ás 00:20 da madrugada do día 25 de abril de 1974, "Grândola, Vila Morena" comezou a soar no programa Limite da Rádio Renascença. Era o segundo xesto que confirmaba a boa marcha das operacións e daba inicio ó avance das forzas organizadas polo MFA. O primeiro xesto, tocado preto de hora e media antes, ás 22:55 do día 24 de abril, foi o tema E depois do adeus, cantado por Paulo de Carvalho.
Despois da revolución[editar | editar a fonte]
Nas protestas de setembro de 2012, polos recortes do goberno portugués de Pedro Passos Coelho, os manifestantes entoaron o canto de Grândola, Vila Morena como himno das protestas. Tamén foi utilizada polos manifestantes do 15-M en España.
A canción foi versionada en varias ocasións por varios artistas, como Amália Rodrigues en 1974, baixo o título de "Grândola", e o grupo de rock brasileiro 365 en 1987. En España foi versionada por grupos como os sevillanos Reincidentes, os vascos Betagarri ou os cantaurores Marina Rossell e Luis Pastor.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "E depois do adeus, "Grândola, vila morena"". Sermos Galiza. 11 de outubro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 23 de abril de 2018.
- ↑ "22 versões para “Grândola, Vila Morena”". Associação José Afonso (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 02 de setembro de 2017.
